φέρτρυς

Α

(κατά τον Ησύχ.) (στους Θουρίους) «ἆθλος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < φέρω + επίθημα -τύς (πρβλ. κλι-τύς, ὀρχησ-τύς) με αφομοιωτική ανάπτυξη -ρ- στην κατάλ. Για τη σημασιολογική σχέση τού τ. φέρτρυς

ἆθλος με το ρ. φέρω πρβλ. τις φρ. ἄεθλον φέρεσθαι, τά νικητήρια φέρειν].